زندگی در جریان است

facebook؛

شبکه اجتماعی پرطرفدار، سال بسیار جنجالی ای را داشته است. هنگامی که « مارک زوکربرگ» موسس و مدیر اصلی آن چهارشنبه در کنفرانس سالیانه پدیدآورندگان صنعت it در سان فرانسیسکو ( f8) برای سخنرانی به روی صحنه رفت، این مساله کاملا مشهود بود.
زوکربرگ با اسلاید هایی روند ناگهانی و شدیدا صعودی رشد این شبکه را نمایش داد. یک سال و چندی پیش facebook، 24 میلیون کاربر داشت. امروزه، زوکربرگ اعلام کرد که این تعداد به 90 میلیون نفر رسیده که دو سوم آنها در خارج از ایالات متحده زندگی می کنند. وی با اطمینان از 100 میلیون کاربر تا پایان سال خبر داد.
نزدیک به 200 هزار برنامه نویس، برای facebook برنامه تهیه می کنند، و این شبکه اجتماعی توانسته است به ارزش بیش از 200 میلیون دلار سرمایه گذار جذب کند. این میزان بسیار مطلوبی از کاربران، پدید آورندگان و مبلغ بسیار بالایی از سرمایه است که زوکربرگ و تیمش می توانند به خود ببالند که در مدت زمانی کوتاه به چنین موفقیتی رسیده اند.
زوکربرگ چندین بار در طول سخنرانی یک ساعته اش از facebook تحت عنوان « جنبش » یاد کرد. مثلا گفت: «سال پیش اینجا در f8 ، همه با هم در «مرکز طراحی سان فرانسیسکو» جنبش را آغاز کردیم».
آری، سال پیش که او این مطلب را بیان کرد، کار جذاب و هیجان انگیزی بود و توجه خوبی بر انگیخت؛ به خصوص که او اعجوبه کم سن و سال دنیای تکنولوژی است، عرضه کننده ایده بود. اما حالا چه؟
شاید زوکربرگ بخواهد کاربرانش facebook را چون یک جنبش ببینند، اما از دید منطقی و تحلیل گرانه بیشتر تجارتی برای کسب ثروت است – سوداگری ای که سخت در تکاپوی سودآوری مالی است. اما راهی طویل برای رسیدن به سود آوری پیش رو دارد و این «جنبش» خطاب کردن آن حسی مشکوک به من می دهد – حسی با این مضمون که زوکربرگ کاری را برعهده من نیز قرار می دهد. ممکن است هدف او این نباشد، اما من این طور برداشت می کنم.
وقتی که او درباره جنبش حرف می زد و اینکه هدف facebook این بوده که محفلی برای متصل کردن افراد و به وجود آوردن امکان به اشتراک گذاری باشد، نمی توانستم به beacon فکر نکنم. شاید بیاد آورده اید که beacon یک برنامه تبلیغی بود که خرید های کاربران facebook از دیگر وب سایت ها را برای دیگر کاربران به نمایش عمومی می گذاشت. در ابتدا این برنامه اجباری بود و حق انتخابی برای کاربران جهت غیر فعال کردن آن در نظر گرفته نشده بود که در نهایت مشکلات فراوانی را برای این شرکت نوپا ایجاد کرد و زوکربرگ مجبور به عذرخواهی و عقب نشینی شد.
وی گفت: « در سال گذشته اشتباهات زیادی مرتکب شدیم ». مسلما یکی از این اشتباهات علنی شدن نحوه کار تبلیغات در یک شبکه اجتماعی برای کاربران بود.
بدین شکل دیروز در کنفرانس پدیدآورندگان، شاهد زوکربرگی با محبت تر و ملایم تر بودیم که اگر چه با «شفافیت» به عنوان هدفی قابل ستایش برخورد کرد، خود چندان شفاف نبود.
زوکربرگ در حالی که انگار موضوع beacon را به کلی فراموش کرده باشد، گفت: «هنگامی که از جنبشی که جزیی از آن هستیم صحبت می کنیم، مهم است که درکی کاملا شفاف از هدف و وظیفه خود داشته باشیم».
سپس داستانی را تعریف کرد مبنی بر این که حدود شش ماه پیش او و تیمش به دنبال جمله ای نمادین می گشتند که هدف جنبش را به خوبی بیان کند، و او در آن زمان برای تعطیلات به استانبول می رود. شبی بعد از صرف شام و معاشرتی بس لذت بخش با یکی از پیشگامان صنعت آن منطقه، احساس قرابت شدیدی نسبت به او پیدا کرده و احساسی الهام گونه پیدا می کند که facebook چگونه باید باشد: « می خواهم محصولی بسازیم که این امکان را فراهم بیاورد که از طریق آن واقعا بتوان یک شخص را درک کرده و فهمید به او چه می گذرد و در چه حال و احوالی است و حس کرد در کنارش هستیم».
این بخشی از جمله مبین هدف facebook شد: « توانا ساختن افراد برای به اشتراک گذاری، برای داشتن جهانی باز تر و به هم نزدیک تر».
تعبیر دلپذیر و بسیار زیبایی است . قصد طعنه زدن ندارم. من شراکت را دوست دارم، به خصوص شریک شدن در استیک توی بشقاب همسرم و همچنین شریک شدن در ثروت کمپانی time. این هم نوعی شراکت است – ولی شراکت انواع دیگری هم دارد.
«شراکت» مورد نظر در اینجا، به معنی امکانات جدیدی است که در طراحی تازه صفحات شخصی کاربران اضافه شده و به نمایش همگانی گذاشتن محصولات مورد علاقه فرد را ساده تر می کند. کار کردن با «news feeds» راحت تر شده؛
وقتی شما داستانی را که یکی از دوستان در باب لذت خوردن یک ساندویچ بزرگ همبرگر مک-دونالد نوشته در news feed خود می بینید می توانید بلافاصله همان جا در feed موردنظر کامنت بگذارید (مثلا «آخ گفتی!!!»).
و یا facebook connect که از پاییز در سایت های دیگر و بلاگ ها نیز اضافه خواهد شد، سیستمی است که با آن می توانید با facebook id خود آنجا کامنت گذاشته و یا آن را به دوستان یا دیگران توصیه کنید. (شبیه dig کردن).
تمام این ها امکان انتشار و اشتراک علایق و سلایق شما مثل کتاب هایی که می خوانید، لباس هایی که خریده اید، فیلم هایی که دیده اید، و فعالیت هایی که می کنید را رویfacebook و خارج از آن فراهم می کند. چیزهایی که به اشتراک می گذارید شما را به دوستان تان نزدیک تر می سازند، اما مهم تر از آن شما را به «متولیان تبلیغات» نزدیک می کنند. که البته به خودی خود چیز بدی نیست، اما شما باید از آن آگاه باشید.
تبلیغات عنصر اصلی تجارت درآمدزای facebook است و امید اصلی این شرکت و دیگر رسانه های اجتماعی- و حتی شاید همه رسانه ها - برای درآمد است.
اما همه این ها توجیهی برای ارزشگذاری ها نیست. میزان سرمایه بسیار زیادی در آن سرمایه گذاری شده، اما هنوز بازده درآمدی ملموس و مداومی را در بر نداشته است. به همین خاطر است که شرکت از هیچ تلاشی برای اضافه کردن امکانات جدید به اشتراک گذاری فروگذار نمی کند: برای فراهم ساختن هر چه بهتر بستر تبلیغات.
در اوایل هفته گذشته، «شریل سندبرگ» مدیر ارشد عملیاتی facebook در «کنفرانس ایده های بکر fortune» گفت که این شرکت خصوصی از سوی سرمایه گذارانش تحت هیچ فشاری برای سودآوری نیست. اما به پتانسیل نهفته facebook که «فرصتی فوق العاده و نادر» برای تبلیغات گسترده است، اشاره کرد.
منظور او تبلیغ مارک های معروف در محیط به اشتراک گذاشته شده کاربران است. به این ترتیب جنبشی که این محیط فراهم خواهد آورد، گردش سرمایه و پول است.

منبع : زمانه تاریخ : 7 مرداد 1387 شاخه : وب

اسرائیل از فیس بوک برای استخدام خبرچین در غزه استفاده می کن

عیدفطر1400

در یک کافه اینترنت شلوغ در مرکز شهر غزه، افراد زیادی، که اغلب آنها جوانند، سرگرم تایپ و یا فشردن دکمه های صفحه کلید خود هستن

برخی از آنها غرق دنیای فیس بوک شده اند.

محمد، صاحب این کافه اینترنت می گوید: "من 10 ساعت در روز در فیس بوکم. بیش از 200 دوست در فیس بوک دارم."

اما به باور اعضای جنبش فلسطینی حماس که کنترل نوار غزه را در دست دارند، علاقه مردم این منطقه به شبکه های اجتماعی در اینترنت باعث شده است که اسرائیل با سهولت جاسوس استخدام کند.

مدت هاست که شبکه ای از خبرچین ها در کرانه باختری و غزه برای اسرائیل کار می کند. هدف اسرائیل از داشتن چنین شبکه ای مختل کردن فعالیت های گروه های پیکارجو بوده است.

اغلب همدستان اسرائیل از قدیم الایام لو رفته و کشته شده اند. این هفته حماس اعلام کرد هر فردی را که در حین جاسوسی برای اسرائیل به دام بیاندازد، اعدام خواهد کرد.

مشکلات شخصی

ایهاب الحسین، یکی از سخنگویان وزارت کشور تحت اداره حماس می گوید: "ابعاد استفاده از فیس بوک خیلی گسترده است. بیشتر مردم متوجه مسائل امنیتی نیستند. آنها به اینترنت مراجعه می کنند و در باره همه مشکلات شخصی خود، مانند همسرانشان یا دوست دخترهای خود حرف می زنند."

سرویس اطلاعاتی اسرائیل ممکن است تلفنی، با ایمیل یا جاسوسان این کشور که در منطقه مستقرند، با افراد تماس بگیرد و از اطلاعاتی که از طریق فیس بوک به دست آورده است آنها را تحت فشار بگذارد که جاسوس شوند.

آقای حسین می گوید: "اینترنت به آنها اجازه می دهد وانمود کنند که همه چیز را درباره مردم می دانند."

رونن برگمن، یک کارشناس اسرائیلی در زمینه اطلاعات و نویسنده "جنگ مخفی اسرائیل در ایران" می گوید زیر نظر داشتن شبکه های اجتماعی در اینترنت حداقلی است که باید از سرویس اطلاعاتی هر کشور انتظار داشت.

آقای برگمن می گوید: "اسرائیل از اطلاعات شخصی که به میزان زیادی در اینترنت یافت می شود برای شناسایی افرادی که احتمال دارد به این کشور کمک کنند، استفاده می کند."

او می افزاید: "اگر پنجاه سال دیگر پرونده های مخفی شین بت، سرویس جاسوسی اسرائیل و همچنین سازمان اطلاعاتی ارتش این کشور را باز کنیم، متوجه می شویم که تجهیزات جاسوسی اسرائیل از دستگاه هایی که در فیلم های تخیلی جیمز باند استفاده می شود، بسیار محیر العقول تر است."

اما آقای برگمن می گوید سرویس های اطلاعاتی اسرائیل در حال حاضر بر این اعتقادند که استفاده از اطلاعات شخصی به دست آمده از اینترنت برای تحت فشار قرار دادن افرادی که احتمالا آمادگی خبرچینی دارند، روشی موثر برای استخدام هایی نیست که عمر طولانی داشته باشد.

او می گوید در هر حال اطلاعات آنلاین ممکن است به سرویس های اطلاعاتی کمک کند افرادی را شناسایی کنند که ممکن است برای آنها مفید باشند - مانند افرادی که با حماس یا شبکه های تبهکار ارتباط دارند.

دولت اسرائیل به بی بی سی گفت در باره روش های فعالیت توسط سرویس های امنیتی این کشور اظهار نظر نمی کند.

ترس از تماس تلفنی

حتی آقای حسین اذعان دارد که خود او صفحه ای در فیس بوک دارد.

او می گوید: "اما من با احتیاط اطلاعات در فیس بوک می گذارم. من فقط گفته ام که یکی از سخنگویان حماس هستم."

احتمالا او تنها عضو حماس نیست که از فیس بوک و اینترنت استفاده می کند.

آقای برگمن می گوید استراق سمع تماس های تلفنی سیار و ردیابی افراد، یکی از دلایلی است که اعضای حماس راغب به استفاده از فیس بوک و اینترنت هستند.

به گفته او از آنجایی که منابعی که در طی تاریخ با اسرائیل همدست بوده اند، دیگر وجود ندارند، سرویس های اطلاعاتی این کشور به شبکه های اجتماعی در اینترنت روی آورده اند.

تا دومین انتفاضه یا قیام مردم فلسطینی علیه اسرائیل، که در سال 2000 آغاز شد، هزاران تن از اهالی غزه اجازه داشتند برای کسب و کار وارد اسرائیل شوند.

این افراد با اسرائیلی ها ارتباط مستقیم داشتند و برخی اوقات نیز اسرائیلی ها در زمینه جاسوسی با آنها ارتباط برقرار می کردند.

اما این روزها مرز اسرائیل و نوار غزه تقریبا بسته است.

تنها غزه ای هایی که اجازه تردد مرزی دارند، فلسطینی هایی هستند که یا روی صندلی چرخدارند یا زخمی و بیمار.

برخی می گویند اسرائیلی ها از آنها در باره حماس و گروه جهاد اسلامی سوال کرده اند.

"امن نیست"

خالد، یکی از این افراد گفت: "آنها از من پرسیدند که آیا کسی را در محله خود می شناسم که عضو این گروه ها باشد."

او سال گذشته در جنگ غزه مجروح شده است و برای درمان نیاز دارد که به اسرائیل برود.

او می گوید اطلاعاتی که به اسرائیلی ها منتقل کرده است چیزی نبوده که خود آنها نمی دانسته اند.

اما حرف های او روشن کرد که اسرائیل چگونه فلسطینی ها را تحت فشار می گذارد تا خبرچین این کشور شوند.

او می گوید: "آنها می گویند همه چیز را در باره تو می دانند اما آنها در واقع فقط اطلاعاتی را می دانند که خودت در فیس بوک گذاشته ای."

خالد می گوید: "اطلاعات شخصی در فیس بوک گذاشتن اصلا امن نیست - به نظر من به اسرائیلی ها اجازه می دهد کارهای آدم را زیر نظر داشته باشند."

سال گذشته، اسرائیل انکار کرد که به مردم غزه که برای درمان درخواست مجوز عبور از مرز را می دهند گفته است که فقط در صورتی می توانند وارد اسرائیل شوند که به سرویس های اطلاعاتی در باره گروه های پیکارجو اطلاعات بدهند.

http://saeid-cs.mihanblog.com/