زندگی در جریان است

همه چیز درباره دوستی فیس بوكی!

رفاقت از جنس «فیس بوک»

کمی به رفاقت های امروزی مان فکر کنیم. کجا با دوست هایتان آشنا می شوید؟ میهمانی؟ محل کار؟

آن ها بازماندگان دوران مدرسه هستند؟ یا آن که شمار زیادی از آن ها را از شبکه های اجتماعی ؟ از هر کجا که آمده باشند، روابطمان را با آن ها چطور تعریف می کنیم؟

وقتی کودک هستیم، همبازی‏هایمان همان دوستانمان هستند. بچه‏های دوستان پدر و مادر یا همسایه‏ها، اقوام نزدیک یا بچه‏های مهدکودک. کمی‏ که بزرگ‏تر می‏شویم و مدرسه می‏رویم، دوستانمان همان همکلاسی‏هایمان هستند. همکلاسی‏هایی که زنگ تفریح را با آنها می‏گذرانیم و سر کلاس شیطنت می‏کنیم. همه چیز ساده پیش می‏رود تا به دبیرستان می‏رسیم و معنی دوستی کمی‏ مبهم‏تر و پیچیده‏تر می‏شود. در سن و سال بلوغ، تازه به این فکر می‏افتیم که کی هستیم. هویت و شخصیت خودمان تازه آشکار می‏شود و به همان نسبت هم انتخاب دوست و روابط‏هایمان هم فرق می‏کند. اجتماعی‏تر می‏شویم و به دنبال معانی «دوست صمیمی» و «دوست حقیقی» می‏گردیم.اما احتمالاً این تعاریف کلاسیک، همه پیش از ظهور سایت‏های اجتماعی همچون اورکات و حالا نوع واقعا گسترده تر آن یعنی فیس بوک معنی داشت.کلیک کلیک تا بالاترین اعتماد به نفس

هر شخصیتی که داشته باشید، این جا دوستی آسان ترین کار است. در فیس بوک نیازی به تحقیق و تفحص ندارید تا کسی دوست شما شود. فقط یک کلیک روی درخواست دوستی کافی است و یا یه کلیک روی کلمه تایید یک دوستی. بدون گذراندن هیچ زمان اضافه، لیست دوستان شما پربار و پربارتر می‏شود. شاید این سهولت دوست یابی و نیز طبیعت حس رقابت، باعث می‏شود که مدام چشمتان به دنبال رقم تعداد دوستانتان باشد و نگران باشید که از بقیه عقب نمانید. پس مدام اسم‏ها را جستجو می‏کنید یا در میان دوستان دوستانتان به دنبال چهره‏های آشنا می‏گردید. تعداد بالای دوستان، حس خوبی به شما می‏دهد. اعتماد به نفس بالا و شاید شهرت در میان دوستان! شما می‏توانید جایزه بالاترین تعداد دوستان فیس بوکی را دریافت کنید اما واقعاً در این لیست طویل بی سروته، چند نفر واقعاً دوست شما محسوب می‏شوند؟ چند نفر را خوب می‏شناسید؟ آیا هم‏دانشگاهی شما که تا به حال دوبار در راه پله از کنارهم رد شده اید دوست شماست؟ اما قضیه به همین سادگی‏ها هم نیست. تنها شما نیستید که این دوستان را انتخاب می‏کنید. خیلی از مواقع هم انتخاب می‏شوید! توی رودربایستی گیر می‏کنید و کسانی را به فهرست دوستان اضافه می‏کنید که دل خوشی ازشان ندارید، همکارانی که چشم دیدنشان را ندارید یا همکلاسی‏های قدیم که حتی به یادشان نمی‏آورید. آیا می‏توانید دل همه را بشکنید؟ یا ترجیح می‏دهید به هر نحوی بیشترین دوستان را داشته باشید؛ حتی اگر تنها به ظاهر باشد! به هرحال باید تصمیم بگیرید که از کدام دسته آدم‏ها هستید. دوستان فیس بوکی شما می‏توانند در هر مرتبه از آشنایی باشند یا صرفاً انتخاب شده و حقیقی؟ برای آنکه راحت‏تر تصمیم بگیرید، شاید بهتر باشد بدانیم در اصل چند دسته دوست در فیس بوک وجود دارد. با گروه بندی دقیق آنها، نوع نگاه شما نیز به این مقوله تغییر می‏کند.دوستان واقعی: این‏ها کسانی هستند که برای دوستی با آنها نیازی به چت کردن و فیس بوک بازی ندارید. به اندازه کافی صمیمی‏هستند و تا آنجا که بتوایند با آنها وقت می‏گذرانید و در تماس هستید.دوستان دوستان: خب، می‏توان گفت که این دوستان، زنجیره ای را تشکیل می دهند. دوستان واقعی شما کسانی را به شما معرفی می‏کنند و با تعریف و تمجید از آنها شما را ترغیب می‏کنند تا با آنها دوست شوید. شما واقعاً چیزی از آنها نمی‏دانید اما به واسطه دوست خود به آنها جوش می‏خورید.کسانی که می‏خواهید با آنها آشنا شوید: این‏ها را کسی به شما پیشنهاد نمی‏کند بلکه خودتان آنها را پیدا می‏کنید. یا اتفاقی او را در لیست دوستان دیگر دیده اید و راجع به او کنجکاو شده اید یا از قبل دورادور او را می‏شناختید اما افتخار آشنایی اش را نداشته اید. ریسک می‏کنید و دکمه درخواست دوستی را فشار می‏دهید. دل توی دلتان نیست برای آن که بدانید، با ایگنور شدن حذف می شوید و یا آن ها تبدیل به یک دوست تازه ی فیس بوکی برای شما می شوند.دوستان قدیمی: درست است که دوست جدید پیدا کردن کار خوبی است اما حفظ کردن دوستان قدیمی‏هم لازم است. گاهی رد دوستانمان را گم می‏کنیم، مدرسه یا محله مان را عوض می‏کنیم و فیس بوک بهترین جا برای تجدید دیدارهاست دوستان تقلبی: این دسته کسانی هستند که مسلماً دوست شما نیستند و شما هم هیچ قصد و نیت خاصی برای برقراری ارتباط با آنها نداشتید. اما این سلسله دوستیابی زنجیروار شما را فریب داده و کاملاً حساسیت خود را نسبت به کلمه «دوست» از دست داده اید. حالا دیگر هرکسی تقاضای دوستی می‏کند، با نگاهی به عکسی که گذاشته یا حتی خیلی بی اعتنا، فقط قبول می‏کنید.آقای یا خانم فلانی: واقعاً یادتان نیست که کی و کجا و روی چه حسابی به فهرست دوستانتان اضافه اش کرده اید. هرچه عکسش را هم نگاه می‏کنید هیچ نکته آشنایی به ذهنتان خطور نمی‏کند!
اما دوست سازی در فیس بوک چیست؟

پیش از این می گفتند هر انسان با شش مرحله دوستی، دوست هر کسی در دنیاست. اما حالا به نظر می رسد که این عدد در حال کم شدن است. یکی از راه های «دوست سازی» به جای دوست یابی، کاری ست که این روز ها در فیس بوک رواج پیدا کرده. آن هم این است، اگر می خواهید با کسی رفاقت فیس فوکی داشته باشید ولی در حال حاضر احتمال عدم تایید دوستی از سوی او وجود دارد، کافی ست یکی دو دوست غیر مشهور او را به دوستی دعوت کنید، با این کار اتفاقی که می افتد این است که چون آن ها احتمالا با تسامح بیشتری، دنبال دوستان تازه می گردند شمار ا تایید می کنند، آن گاه وقتی آن شخص مشهور تر را به دوستی دعوت کردید، او بر اساس آشنایان مشترکی که میان شما ساخته اید، احتمالا شما را تایید خواهد کرد. اما این را نگفتیم تا شما از این راه استفاده کنید، برای آن بود که بازیچه ی دوست بازی های فیس بوکی نشوید.

اما مساله ی دیگری که به تازگی، توسط دانشگاه ایالتی اوهایو بر اساس یک بررسی روی 210 نفر از دانشجوان نشان داده، فیس بوک می تواند خطر بزرگ تری هم داشته باشد و آن «خنگ شدن» ماست.بر اساس این گزارش که هنوز مورد تایید علمی قرار نگرفته، میزان استفاده از این شبکه، به خاطر کاهش میزان مطالعه در افراد، در کند ذهن شدن کاربران آن تاثیر می گذارد. توجیه آن هم این است که برای آن که شما بتوانید با دوستان خود در این شبکه اجتماعی ارتباط برقرار کنید و از اینکه دیگر افراد مطالب شما را مطالعه کنند اطمینان حاصل کنید، مطالب بی‌ارزشی را در این فضا می‌نویسید و مطالب بی‌ارزش نوشته شده توسط دیگران را نیز مطالعه می‌کنید. فیس بوک شما را به میلیون‏ها نفر دیگر وصل می‏کند. دوست پیداکردن با آن، به راحتی همان یک کلیک است که گفتیم. تعداد بالای دوستان شاید باعث فخرفروشی شما به دیگران باشد اما پیشرفت تکنولوژی و وجود چنین شبکه اجتماعی ای باید تا بدان جا پیش رود که تعریف دوستی و آشنایی را تغییر دهد؟

Pendar.net

همه چیز درباره دوستی فیس بوكی!

رفاقت از جنس «فیس بوک»

کمی به رفاقت های امروزی مان فکر کنیم. کجا با دوست هایتان آشنا می شوید؟ میهمانی؟ محل کار؟

آن ها بازماندگان دوران مدرسه هستند؟ یا آن که شمار زیادی از آن ها را از شبکه های اجتماعی ؟ از هر کجا که آمده باشند، روابطمان را با آن ها چطور تعریف می کنیم؟

وقتی کودک هستیم، همبازی‏هایمان همان دوستانمان هستند. بچه‏های دوستان پدر و مادر یا همسایه‏ها، اقوام نزدیک یا بچه‏های مهدکودک. کمی‏ که بزرگ‏تر می‏شویم و مدرسه می‏رویم، دوستانمان همان همکلاسی‏هایمان هستند. همکلاسی‏هایی که زنگ تفریح را با آنها می‏گذرانیم و سر کلاس شیطنت می‏کنیم. همه چیز ساده پیش می‏رود تا به دبیرستان می‏رسیم و معنی دوستی کمی‏ مبهم‏تر و پیچیده‏تر می‏شود. در سن و سال بلوغ، تازه به این فکر می‏افتیم که کی هستیم. هویت و شخصیت خودمان تازه آشکار می‏شود و به همان نسبت هم انتخاب دوست و روابط‏هایمان هم فرق می‏کند. اجتماعی‏تر می‏شویم و به دنبال معانی «دوست صمیمی» و «دوست حقیقی» می‏گردیم.اما احتمالاً این تعاریف کلاسیک، همه پیش از ظهور سایت‏های اجتماعی همچون اورکات و حالا نوع واقعا گسترده تر آن یعنی فیس بوک معنی داشت.کلیک کلیک تا بالاترین اعتماد به نفس

هر شخصیتی که داشته باشید، این جا دوستی آسان ترین کار است. در فیس بوک نیازی به تحقیق و تفحص ندارید تا کسی دوست شما شود. فقط یک کلیک روی درخواست دوستی کافی است و یا یه کلیک روی کلمه تایید یک دوستی. بدون گذراندن هیچ زمان اضافه، لیست دوستان شما پربار و پربارتر می‏شود. شاید این سهولت دوست یابی و نیز طبیعت حس رقابت، باعث می‏شود که مدام چشمتان به دنبال رقم تعداد دوستانتان باشد و نگران باشید که از بقیه عقب نمانید. پس مدام اسم‏ها را جستجو می‏کنید یا در میان دوستان دوستانتان به دنبال چهره‏های آشنا می‏گردید. تعداد بالای دوستان، حس خوبی به شما می‏دهد. اعتماد به نفس بالا و شاید شهرت در میان دوستان! شما می‏توانید جایزه بالاترین تعداد دوستان فیس بوکی را دریافت کنید اما واقعاً در این لیست طویل بی سروته، چند نفر واقعاً دوست شما محسوب می‏شوند؟ چند نفر را خوب می‏شناسید؟ آیا هم‏دانشگاهی شما که تا به حال دوبار در راه پله از کنارهم رد شده اید دوست شماست؟ اما قضیه به همین سادگی‏ها هم نیست. تنها شما نیستید که این دوستان را انتخاب می‏کنید. خیلی از مواقع هم انتخاب می‏شوید! توی رودربایستی گیر می‏کنید و کسانی را به فهرست دوستان اضافه می‏کنید که دل خوشی ازشان ندارید، همکارانی که چشم دیدنشان را ندارید یا همکلاسی‏های قدیم که حتی به یادشان نمی‏آورید. آیا می‏توانید دل همه را بشکنید؟ یا ترجیح می‏دهید به هر نحوی بیشترین دوستان را داشته باشید؛ حتی اگر تنها به ظاهر باشد! به هرحال باید تصمیم بگیرید که از کدام دسته آدم‏ها هستید. دوستان فیس بوکی شما می‏توانند در هر مرتبه از آشنایی باشند یا صرفاً انتخاب شده و حقیقی؟ برای آنکه راحت‏تر تصمیم بگیرید، شاید بهتر باشد بدانیم در اصل چند دسته دوست در فیس بوک وجود دارد. با گروه بندی دقیق آنها، نوع نگاه شما نیز به این مقوله تغییر می‏کند.دوستان واقعی: این‏ها کسانی هستند که برای دوستی با آنها نیازی به چت کردن و فیس بوک بازی ندارید. به اندازه کافی صمیمی‏هستند و تا آنجا که بتوایند با آنها وقت می‏گذرانید و در تماس هستید.دوستان دوستان: خب، می‏توان گفت که این دوستان، زنجیره ای را تشکیل می دهند. دوستان واقعی شما کسانی را به شما معرفی می‏کنند و با تعریف و تمجید از آنها شما را ترغیب می‏کنند تا با آنها دوست شوید. شما واقعاً چیزی از آنها نمی‏دانید اما به واسطه دوست خود به آنها جوش می‏خورید.کسانی که می‏خواهید با آنها آشنا شوید: این‏ها را کسی به شما پیشنهاد نمی‏کند بلکه خودتان آنها را پیدا می‏کنید. یا اتفاقی او را در لیست دوستان دیگر دیده اید و راجع به او کنجکاو شده اید یا از قبل دورادور او را می‏شناختید اما افتخار آشنایی اش را نداشته اید. ریسک می‏کنید و دکمه درخواست دوستی را فشار می‏دهید. دل توی دلتان نیست برای آن که بدانید، با ایگنور شدن حذف می شوید و یا آن ها تبدیل به یک دوست تازه ی فیس بوکی برای شما می شوند.دوستان قدیمی: درست است که دوست جدید پیدا کردن کار خوبی است اما حفظ کردن دوستان قدیمی‏هم لازم است. گاهی رد دوستانمان را گم می‏کنیم، مدرسه یا محله مان را عوض می‏کنیم و فیس بوک بهترین جا برای تجدید دیدارهاست دوستان تقلبی: این دسته کسانی هستند که مسلماً دوست شما نیستند و شما هم هیچ قصد و نیت خاصی برای برقراری ارتباط با آنها نداشتید. اما این سلسله دوستیابی زنجیروار شما را فریب داده و کاملاً حساسیت خود را نسبت به کلمه «دوست» از دست داده اید. حالا دیگر هرکسی تقاضای دوستی می‏کند، با نگاهی به عکسی که گذاشته یا حتی خیلی بی اعتنا، فقط قبول می‏کنید.آقای یا خانم فلانی: واقعاً یادتان نیست که کی و کجا و روی چه حسابی به فهرست دوستانتان اضافه اش کرده اید. هرچه عکسش را هم نگاه می‏کنید هیچ نکته آشنایی به ذهنتان خطور نمی‏کند!
اما دوست سازی در فیس بوک چیست؟

پیش از این می گفتند هر انسان با شش مرحله دوستی، دوست هر کسی در دنیاست. اما حالا به نظر می رسد که این عدد در حال کم شدن است. یکی از راه های «دوست سازی» به جای دوست یابی، کاری ست که این روز ها در فیس بوک رواج پیدا کرده. آن هم این است، اگر می خواهید با کسی رفاقت فیس فوکی داشته باشید ولی در حال حاضر احتمال عدم تایید دوستی از سوی او وجود دارد، کافی ست یکی دو دوست غیر مشهور او را به دوستی دعوت کنید، با این کار اتفاقی که می افتد این است که چون آن ها احتمالا با تسامح بیشتری، دنبال دوستان تازه می گردند شمار ا تایید می کنند، آن گاه وقتی آن شخص مشهور تر را به دوستی دعوت کردید، او بر اساس آشنایان مشترکی که میان شما ساخته اید، احتمالا شما را تایید خواهد کرد. اما این را نگفتیم تا شما از این راه استفاده کنید، برای آن بود که بازیچه ی دوست بازی های فیس بوکی نشوید.

اما مساله ی دیگری که به تازگی، توسط دانشگاه ایالتی اوهایو بر اساس یک بررسی روی 210 نفر از دانشجوان نشان داده، فیس بوک می تواند خطر بزرگ تری هم داشته باشد و آن «خنگ شدن» ماست.بر اساس این گزارش که هنوز مورد تایید علمی قرار نگرفته، میزان استفاده از این شبکه، به خاطر کاهش میزان مطالعه در افراد، در کند ذهن شدن کاربران آن تاثیر می گذارد. توجیه آن هم این است که برای آن که شما بتوانید با دوستان خود در این شبکه اجتماعی ارتباط برقرار کنید و از اینکه دیگر افراد مطالب شما را مطالعه کنند اطمینان حاصل کنید، مطالب بی‌ارزشی را در این فضا می‌نویسید و مطالب بی‌ارزش نوشته شده توسط دیگران را نیز مطالعه می‌کنید. فیس بوک شما را به میلیون‏ها نفر دیگر وصل می‏کند. دوست پیداکردن با آن، به راحتی همان یک کلیک است که گفتیم. تعداد بالای دوستان شاید باعث فخرفروشی شما به دیگران باشد اما پیشرفت تکنولوژی و وجود چنین شبکه اجتماعی ای باید تا بدان جا پیش رود که تعریف دوستی و آشنایی را تغییر دهد؟

Pendar.net